رابطه توسعه رهبری و یکپارچگی مدیریت با عملکرد دانش سازمانی: نقش میانجی سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی (اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تهران)

هدف: این پژوهش به دنبال بررسی رابطه توسعه رهبری و یکپارچه‌سازی مدیریت با عملکرد دانش سازمانی با توجه به نقش سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی است. روش‌ پژوهش: پژوهش حاضر به صورت کمی و از نظر هدف، از نوع کاربردی و برحسب نحوۀ گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تهران برابر با 2116 نفر است که نمونه مورد بررسی بر اساس فرمول کوکران برابر با 384 نفر است. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و تصادفی ساده است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان و فرمول کوکران با خطای 05/0 برابر با 325 نفر است. در این پژوهش، برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد و غیربومی استفاده‌ شده است. لذا برای بومی‌سازی پرسش‌نامه‌های مورد استفاده روایی و پایایی آن‌ها مجدداً بازازمایی شده است و تائید شده است. بـرای بررسی روابط علی بین متغیرها به صورتی منسجم از تکنیک مدل‌سازی معـادلات سـاختاری و نرم‌افزار PLS Smart استفاده ‌شده است. یافته­ها: در این راستا چهار فرضیه شکل‌گرفته است که به بررسی توسعه رهبری و عملکرد دانش با میزان رابطه 37/0، یکپارچگی مدیریت و عملکرد دانش با میزان رابطه 41/0 ، بررسی نقش میانجی سرمایه اجتماعی در توسعه رهبری و عملکرد دانش با میزان رابطه 44/0 ، بررسی نقش میانجی سرمایه انسانی در توسعه رهبری و عملکرد دانش با میزان رابطه 48/0 پرداخته شد و تمامی فرضیات تائید شده است. نتیجه­گیری: سرمایه‌گذاری‌های سازمانی در توسعه رهبران از طریق روش‌های توسعه رهبری می‌تواند مهارت‌های رهبری موردنیاز را برای افزایش سطح کل سرمایه انسانی و اجتماعی در سازمان افزایش دهد که می‌تواند درنهایت منجر به افزایش عملکرد دانش سازمانی شود.